Μάτι

 

Σε κοιτάζω που με κοιτάζεις, μάτι μου!
Ανέβηκες δεν ξέρω απο που
στην επιφάνεια του προσώπου μου
με το αγέρωχο βλέμμα των λιμνών
και την καθαρή εντολή των καθρεφτών
Με κοιτάζεις
λίγο πιο έκπληκτο απο το μάτι της τσίχλας ή απ’ το μάτι
        του φρύνου
που είναι γεμάτα μεταφυσικό τρόμο
και φλέγεσαι απο την παγερή φωτιά
των πρώτων λίθων
Ώ κύκλε μαγικέ, μάτι όλων των όντων!
Μάτι ηφαιστείου κατακόκκινο απο αίματα νοσηρά
μάτι αυτού του μαύρου λωτού
που αναδύθηκες απ’ τη γαλήνη του ονείρου
μάτι διαμάντι κομμένο σε τριάντα έξι έδρες
που ατενίζεις τις εκατό χιλιάδες στάσεις του θανάτου
το σύμπαν γυρίζει γύρω σου
μάτι πρισματικό που κυνηγάς τα μάτια των άστρων
και τα οδηγείς στην περιδίνησή σου
που παρασύρεις νεφελώματα ματιών στη μανία σου
και ροδώνες ματιών που είναι ακόμα σκεπασμένοι με βλέφαρα
       κοιμισμένα
δίχτυα ματιών απο την τρίσβαθη θάλασσα
Μάτι μαγνητικό όπου οι χειμώνες ξανασμίγουν υπνωτισμένοι
όπου τα νυχτοχελίδονα τελειώνουν το ταξίδι τους
όπου σβήνουν τσαμπιά φεγγαριών
μάτι του προσώπου μου
ώ παντοδύναμο
Σ’ αυτό το μάτι μέσα έρριξα
όλα μου τα ιερά λείψανα
το χρυσό ρολόϊ του παππού μου
και τους καρπερούς ήλιους των εγγονιών μου
τα πάντα είναι κλεισμένα σ’ αυτή την άβυσσο με τις χιλιόχρωμες
       ανταύγειες
άβυσσο μεγάλη ίσαμε ένα φουντούκι κρύσταλλο
ένα κρύσταλλο πολύ πιο αγνό απ’ την πηγή αυτού του πρωϊνού
μια αγνότητα, απόσταγμα
χιλιάδων αιώνων πετροκάρβουνο και νύχτας
και στο κέντρο της φτερουγίζει ακόμα
ο αρχέγονος σκαραβαίος!
Κατεβαίνω, κατεβαίνω τη σκάλα των συνθετικών ύπνων
προς τους κόσμους του αχάτη όπου αναπαύεται η μήτρα
ανάμεσα στις σάρκες του μαλαχίτη
απο σκαλί σε σκαλί συντρίβω
κρανία θεών και αυγά μέλλοντος
αναζητώντας την ημέρα
στο βυθό των καθρεφτών
 
 
 

Φωτογραφίες απο τη σειρά «your beautiful eyes» του Αρμένιου φωτογράφου και επιστήμονα  Suren Manvelyan
Η τεχνική λέγεται μακροφωτογραφία και δεν έχει γίνει καμία επεξεργασία με photoshop κλπ.

Πηγή και ευχαριστώ:  Το σύμπαν μου 

Aχ… τα μάτια…

Θέλω να σου μιλησω για μάτια απόψε…
Γιατί στα μάτια κρύβονται όλες οι αλήθειες…
Μοιάζουν σαν μικρά κελιά που μέσα τους κρατούν φυλακισμένο ένα κόσμο αισθημάτων…
Ένα κόσμο που δεν θα πρέπει να νιώθεις την ανάγκη να αποδράσεις…
Υπαρχουν μάτια που έχουν όλα όσα θελεις να δεις μέσα στο αστραφτερό τους βλέμμα…
Και άλλα που είναι σκυφτά και μελαγχολικά….
Που δείχνουν πόνο και μια μικρή μετάνοια…
Υπαρχουν μάτια που μοιάζουν με μικρές φλόγες …
Αλλά αντί για φως σου φανερώνουν θάνατο και σκοτεινιά ψυχής…
Όμως είναι κάποια αλλά που μέσα τους μπορείς να δεις την αγάπη και να την αναγνωρίσεις…
Σαν δυο μικροσκοπικές καρδιές που πάλλονται γρήγορα…
Να θυμάσαι …
Η διάθεση σου αλλάζει τα χρώματα …
Το φως των δικών σου ματιών διώχνει κάθε σκιά…
Και το κλείσιμο τους φυλακίζει τις όμορφες σκέψεις…
Να θυμάσαι…
Πάντα θα μπορείς να με δεις…
Ακόμα και στο πιο πηχτό σκοτάδι…
Γιατί τα δικά μου μάτια είναι ερωτευμένα με την νύχτα σου…
Και φωσφορίζουν την αγάπη τους στο μαύρο…
Να θυμάσαι…
Υπαρχουν μάτια που κοιτάζουν επάνω σου..
Και υπαρχουν μάτια που βλέπουν μέσα σου…
Χρειάζεται να σου εξηγήσω ποια μάτια αξίζει να αγαπήσεις;;;

Πηγή:

Μόνο χνάρια…

έψαξα μέσα μου
με μάτια κλειστά
να βρω τα σπασμένα κομμάτια
ενός παλιού εαυτού 
…..
ψηλαφώντας 
με χέρια που έτρεμαν
άγγιξα ξεχασμένες πληγές
μύρισα αίμα θυσίας 
…..
έψαξα γύρω μου
με μάτια υγρά
να βρω τα σπασμένα κομμάτια
ενός παλιού εαυτού
…..
έψαξα
…..
δεν βρήκα κομμάτια
…..
μόνο χνάρια από δρόμους
που απαρνήθηκα